Το σώμα της διαιτησίας στους αγώνες της Πάλης, αποτελείται από το διαιτητή, τον κριτή, τον αρχηγό του ταπί, και τον ελεγκτή. Ο αγώνας διευθύνεται από το διαιτητή ο οποίος είναι υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης πάνω στο ταπί, για την προστασία των παλαιστών από αντιαθλητικές ενέργειες, για την τήρηση των κανονισμών και για το σεβασμό του φίλαθλου πνεύματος.
«η γη όλοι χαίρει για το εύρημα, επειδή τα σιδερένια πολεμικά όπλα θα πεχθουν μακριά από τα χέρια των ανθρώπων και τα στάδια θα πάρουν γλυκότερη δόξα από τα πολεμικά στρατόπεδα ,οι δε άνθρωποι θα αγωνίζονται γυμνοί» .
Είχαν δικαίωμα να εφαρμόσουν λαβές της κεφαλής, του κορμού, των βραχιόνων, μπορούσαν να πιάσουν και τα πόδια του αντιπάλου όπως και σήμερα.
Οι νέοι μάθαιναν από μικροί να υποφέρουν τους κόπους, τους πόνους και να αγωνίζονται μέχρι θανάτου. Προτιμούσαν τον θάνατο παρά την εγκατάλειψη του αγώνα. Το να ηττηθεί ένας Σπαρτιάτης από έναν ικανότερο αντίπαλο αντίπαλο ,δεν ήταν βέβαια υποτιμητικό, ούτε ντροπή.
Νέος ΚΟΚ: Μεγάλο πρόστιμο και αφαίρεση διπλώματος για παράνομη στάθμευση σε συγκεκριμένα σημεία Ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και οι αυστηρές ποινές για παράνομο παρκά...
Αυτή η διαδικασία ονομαζόταν “πτώση” και αποτελούσε το κύριο κριτήριο για τη νίκη. Επιπλέον, εάν κάποιος παλαιστής εγκατέλειπε, κάτι που συνέβαινε κυρίως λόγω τραυματισμών ή εξάντλησης, ο αντίπαλός του κέρδιζε τον αγώνα.
Ο στόχος είναι να ρίξεις τον αντίπαλο στο έδαφος ή να τον ελέγξεις με κάποιον τρόπο δείχνοντας έτσι την κυριαρχία σου στον αγώνα. Οι κινήσεις είναι συνήθως ρέουσες και δυναμικές με έμφαση στην ισορροπία και στον έλεγχο του σώματος.
Μπορεί κανείς να αναζητήσει την ετυμηγορία της λέξης στο ρήμα πάλλω(=κραδένω), παλαίω(=παλεύω), εξ’ ου και πάλη, πάλαισμα, παλαίστρα, παλαιστής, παλαιστής, ( Παλαστή (=παλαιστής), Παλαστιαίος (=παλαιστιαίος), από την παλάμη και από το «πάλος εγγύς την πάλην ωνομάσθαι».
Οι παλαιστές έπρεπε να είναι σε άριστη φυσική κατάσταση, και η πάλη τους βοηθούσε να αναπτύξουν δεξιότητες όπως η δύναμη, η αντοχή και η γρήγορη αντίδραση.
Οι παλαιστές θεωρούνταν οι κορυφαίοι αθλητές της διοργάνωσης, και οι αγώνες πάλης παρακολουθούνταν από χιλιάδες θεατές
Η πάλη στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό άθλημα. Αποτελούσε σύμβολο δύναμης, ανδρείας και στρατηγικής, και έπαιξε σημαντικό ρόλο τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική εκπαίδευση των αρχαίων Ελλήνων. Μέσα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η πάλη κέρδισε παγκόσμια φήμη και read more οι νικητές της τιμήθηκαν ως ήρωες.
Υπήρχαν ορισμένες απαγορευμένες κινήσεις, όπως τα χτυπήματα με γροθιές, ενώ οι κριτές (Ελλανοδίκες) επιτηρούσαν τους αγώνες.
Χαλάνδρι: Δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση στον γυναικοκτόνο - Μάρτυρες τον διαψεύδουν
Στις μέρες μας έχουμε την ελληνορωμαϊκή πάλη και την ελευθέρα πάλη. Η πάλη αποτελεί ένα πολύ όμορφο άθλημα, που γυμνάζει τους νέους, σωματικά και πνευματικά.